بررسی رابطه خویشتن پنداره شغلی با رضایت زناشویی بین کارکنان زن رسمی صداوسیما سال 1389

امروزه اهمیت و نقش سرنوشت ساز شغل بر روی ابعاد گوناگون زندگی انسان بر کسی پوشیده نیست چرا که شغل علاوه بر اینکه وسیله تأمین هزینه های زندگی است ، ارتباط مستقیمی با سلامت جسمی – روانی فرد داشته و زمینه ساز ارضای بسیاری از نیازهای غیرمادی او است. اشتغال زنان یکی از عواملی است که میتواند بر رضایت زناشویی تأثیر گذارد. امروزه زنان به دلایل مختلفی چون نیازهای اقتصادی و افزایش هزینه های زندگی و بالا بردن احساس خودکفایی عزت نفس به اشتغال روی آورده اند. این پژوهش به دنبال یافتن پاسخ به این سوال است که آیا رضامندی زناشویی(انریچ)در سویه های1-موضوعات شخصیتی2- ارتباط زناشویی 3- حل تعارض 4- مدیریت مالی 5- فعالیتهای اوقات فراغت 6- رضایت جنسی 7- ازدواج و فرزندان 8- اقوام و دوستان 9- جهت گیری مذهبی در زنانی که دارای خویشتن پنداری شغلی مثبت و بیشتری هستند نسبت به زنانی که دارای خویشتن پنداری کمترو منفی هستند متفاوت است یا خیر؟ بنابراین با در نظر گرفتن خودپنداره مثبت برای زنان میتوان امید به موفقیت شغلی در کنار ایجاد رضایت زناشویی را داشت وهمچنین، شاهد ایفای نقش سازنده و پر توان زنان در تربیت و پرورش نسلهای آینده باشیم.هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین خویشتن پنداره شغلی با رضایت زناشویی کارکنان زن رسمی شاغل در تهران صداو سیما می باشد. آزمودنی ها در این پژوهش 163 نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسش نامه های 18 سوالی خویشتن پنداری شغلی سوپر و 47سوالی رضایت زناشویی انریچ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون وبدست آوردن رگرسیون انجام شد. نتایج یافته ها نشان داد که بین خویشتن پنداری شغلی و رضایت زناشویی رابطه ی مثبت وجود دارد اما معنی دار نیست و بین خویشتن پنداری شغلی با مولفه های رضایت زناشویی در مولفه های اوقات فراغت،روابط جنسی وازدواج و فرزندان رابطه ی معنی داری وجود ندارد. و بین خویشتن پنداری شغلی با مولفه های رضایت زناشویی در مولفه های ارتباط زناشویی ، حل تعارض ، مدیریت مالی ،اقوام و دوستان و جهت گیری مذهبی نتیجه مثبت،اما ارتباط معنی داری وجود ندارد وفقط با موضوعات شخصیتی همبستگی بالاو ارتباط مثبت و معنا داری مشاهده میشود.به طور کلی، خویشتن پنداری شغلی پیش بینی کننده ی معناداری برای رضایت زناشویی نمی باشد،که این امر میتواند ناشی از اولویت نداشتن مسایل شغلی نسبت به خانواده در زنان مورد پژوهش باشد.به نظر میرسد در صورت ایجاد خودپنداره شغلی مثبت که بخشی از خودپنداره کلی افراد میباشد شاهد موفقیت و دستیابی به رضایت در همه زمینه های زندگی افراد باشیم. پیشنهاد میشوداین تحقیق در سطح هر دو جنس وبا روش بررسی تأثیر آموزش خودپنداره شغلی در کارکنان و ارتباط آن با متغیرهای متعدد مورد پژوهش قرار گیرد. کلید واژه ها: خویشتن پنداری شغلی ،رضایت زناشویی